[NRC Handelsblad, 29-12-2015 ]
Is Wilders' onverschrokken 'Krijg de rambam' een boodschap van superieure onverschilligheid jegens politiek en pers? Ongetwijfeld zou hij graag zien dat het zo overkwam, maar in werkelijkheid is het eerder een wanhoopskreet. Zijn volgelingen uit Geldermalsen hebben Wilders in een onmogelijk parket gebracht. Een lose-lose situatie waaruit hij zich niet zonder kleerscheuren kan bevrijden.
Politiek geweld is een eenduidig fenomeen: je keurt het goed of je keurt het af. Een beetje goed- of afkeuren kan niet, de keuze is digitaal. Beide opties zijn voor Wilders onaantrekkelijk. Keurt hij het af, dan zwicht hij voor de druk vanuit de gevestigde politiek, waar hij voor geen goud mee wil worden geassocieerd. Dansen naar de pijpen van Pechtold - dat nooit!
Maar keurt hij het goed, dan loopt een deel van zijn kiezers weg. Herhaaldelijk is uit onderzoek gebleken dat Wilders' electoraat maar voor een klein deel uit echte vreemdelingenhaters bestaat. Daarnaast bestaat een niet onaanzienlijk deel uit mensen die evenals hij liever 'minder Marokkanen' zouden zien in ons land. Maar zeker onder de recente aanwas van zijn aanhang zijn ook veel proteststemmers die het zeker niet met al zijn ideeën eens zijn en die hem ook niet als premier zouden willen. Mensen die de politici waar ze vroeger op stemden eens flink aan het schrikken willen maken in de hoop dat ze minder softe standpunten zullen innemen op punten als Europa, immigratie en integratie. Dit zijn burgers die niets ophebben met geweld jegens vluchtelingen.
Wilders' 'krijg de rambam' is een poging om zich te onttrekken aan de onmogelijke keuze waarvoor Geldermalsen hem heeft gesteld. Heel hard roepen dat ie er niks mee te maken wil hebben en daarna als de wiedeweerga ervandoor, op kerstreces.
Maar aan ieder reces komt een einde en als de Kamer weer bijeenkomt, krijgt Wilders de gevolgen gepresenteerd. Keer op keer, bij iedere nieuwe geweldsuitbarsting, zal hij door zijn collega's worden gefileerd. Terugkrabbelen zal steeds moeilijker worden - dan zou hij zich immers alsnog laten piepelen door de Gutmenschen.
Geldermalsen heeft Wilders een koekje van eigen deeg opgeleverd. Hij bevindt zich nu in precies dezelfde situatie als de Nederlandse moslims, die keer op keer geconfronteerd worden met de eis afstand te nemen van de wandaden die worden gepleegd door een lunatic fringe van hun geloofsgenoten. Wilders behoort tot degenen die niet moe worden de moslims om de oren te slaan met het 'wie zwijgt stemt toe' argument. Nu zit hij in hetzelfde schuitje. Steeds opnieuw zal hij worden opgeroepen de lunatic fringe van zijn eigen aanhang te veroordelen. Is hij daartoe niet bereid of in staat, dan slaat het 'Wie zwijgt stemt toe' op hemzelf terug. In dat opzicht zullen de gevestigde politici die Wilders met zijn stoere kreet wilde treffen, die lui uit Steenbergen en Geldermalsen misschien nog eens dankbaar zijn.