[ NRC Handelsblad, 10 mei 2001 ]
Ik heb bijna veertig jaar niet aan labberdepoepie gedacht. Labberdepoepie is mijn moeders variant van het 'hoei boei' van Frits van Egters' moeder. Was het bij haar ook een verzuchting? Bij mijn moeder wel. Het woordje werd met een berustende ademstoot uitgesproken en betekende zoiets als 'hè hè' of 'wat een gedoe'. Ik heb het mompelen van dit soort verzuchtingen altijd beschouwd als een typische uiting van berusting in het huisvrouwenbestaan.
Maar wat mij nu toch overkwam. Daarvoor moet ik even naar een heel ander onderwerp, namelijk de Werdegang van de Nederlandse afscheidsgroet. De ontwikkeling van dag naar doei, doeg en doehoei is bekend. In onze familie werden zulke popie zegswijzen ten diepste verafschuwd. Tot mijn broer op de proppen kwam met een variant die kon bogen op het juiste ironiegehalte. Sinds een paar jaar beëindigt hij iedere ontmoeting met een strijdbaar uitgesproken 'Doebai'.
Het duurde niet lang of ik was in de gelegenheid, hem op een tussenlanding in de Verenigde Arabische Emiraten een ansicht te sturen, voorzien van de juiste groet. Ook tegenover anderen begon ik deze uitsmijter te praktiseren. Daarbij ontwikkelden zich diverse andere varianten, met name het iets gemeenzamer 'doebie'. Ook mijn dochter bleek niet ongevoelig voor de verleidingen van deze postmoderne formule. Bij haar was al een basis gelegd via het refrein van een door haar graag gezongen lied: 'doebiedoebiedoe Anna Johanna, zij kwam nooit weerom.'
Al gauw werd 'doebie' onze gangbare afscheidsgroet, maar dat bleek nog maar het begin. Het simpele woordje werd voorzien van allerlei aan- en uitbouwsels, waarbij 'doebedesie' zich als het levenskrachtigst heeft bewezen. De laatste tijd spreken wij ook wel van 'doeberdedesie' of 'doebeledesie'. Maar vorige week gebeurde het dus dat pas na het neerleggen van de hoorn tot me doordrong wat ik ten afscheid tegen mijn dochter gezegd had. Het klonk op een merkwaardige manier na in mijn oren: 'slabberdedoebie!' Alleen de zucht ontbreekt nog, maar die komt ook nog wel.