[d' Oude Binnenstad, juli 2017]
'Ik had nooit gedacht dat ik van een lekkere dag in een nachtmerrie zou belanden.' Dick Meijer, eigenaar van café Tapvreugd aan de Oude Hoogstraat, heeft een hond. Een braaf beest dat nog nooit een mens heeft kwaad gedaan. 'Die is nog nooit van de stoep af gegaan, hij blijft altijd tussen m'n knie en het huis. Ik zet die hond op z'n plaats neer en daar blijft ie heel keurig netjes zitten, al duurt het drie uur.'
Maar die dag, een paar maanden geleden, ging het mis. 'Een vrouwtje uit de buurt, die heeft ook een hond en die laten we wel eens een beetje spelen. Wij maakten een heel leuk praatje, maar in enen vloog d'r een furie tussen ons in, die schreeuwt: Die hónd aan de lijn, die hónd aan de lijn! Die buurvrouw die schrok d'r eigen dood en ik zeg: O ja, okee hoor, ik doe 'm aan de lijn.'
Het was een van de handhavers die burgemeester Van der Laan heeft mobiliseerd in de strijd tegen de overlast in de binnenstad. Prima idee, vindt Dickie, maar laat ze dan doen waar ze voor gestúúrd zijn. En niet een ouwe man met een hondje te grazen nemen. 'Dat mens heeft me toen een waarschuwing gegeven. Ze had een partner, dat leek wel Willem Ruska, een reus bijna. Die stond zo met z'n hoofd naar beneden, want die wist wel wat voor vlees ie in de kuip had, waar ie mee liep. Naderhand bitste ze hem nog af ook!
Maar nou ja, okee. Die waarschuwing had ik te pakken, dat mag ze doen, wet is wet. Maar een maand later ben ik gewond aan m'n been. Bij het opstappen op m'n fiets ben ik achter een schroef blijven haken en die dag moest ik opgenomen worden in het Onze Lieve Vrouwe. Maar ik moest eerst naar de dokter, daar moest ik om 1 uur wezen. Wat gebeurt er, die pech heb ik, daar begint de nachtmerrie.... me hónd was weer los. Stom, kom ik eerlijk voor uit. Maar in enen hoor ik als een tijger: En nouou...! Ik denk: o jeetje, dat ook nog.
Dat mens weer. Ze zegt: En nou staan blijven! Het leek de Tweede Wereldoorlog wel. Identificatie! Ik gauw naar boven en terug en ik geef haar dat ding en ik zeg: Moet je horen, ik vind het niet erg van die bekeuring, maar ik moet naar de dokter.
Dat is jouw zaak!
Ik zeg: Nee, ik ben U voor u. En ik laat m'n been zien, dat had alle kleuren van de regenboog, een olifantsbeen, zo dik was 't. Hoe lang duurt 't voor je een bekeuring uitschrijft? Tien minuten, een kwartier? Op straat werd het drukker en drukker, mensen gingen foto's nemen, d'r kon geen fiets meer langs en ik schaamde me dood.
Ik zeg: Nou, rustig maar, het is maar voor een hondje hoor!
Mond houwen jij!
Kunt u niet een beetje opschieten, ik moet naar de dokter.
Dat is jóuw zaak, dat is jouw zaak!
Maar mijn vrouw, die wist dat ik om 1 uur bij de dokter moest wezen, maakte zich ongerust: waar blijven ze nou, de hond en ik natuurlijk. Toen keek ze uit het raam en toen zag het zwart van de mensen. O, denkt ze, d'r is wat met 'm aan de hand, of met die hond. Dus, ze is nogal een beetje een nerveus tiep, ze vliegt naar beneden toe, maar ze was niet gekleed want ze was in haar werkpyjama en d'r haar zat in de war, dus ze wou niet gezien worden. En ze roept vanuit het café: Wat is er aan de hand? Ik zeg: We hebben een bekeuring gekregen voor ons hondje. Ach, sodemieter op, zegt ze.
En in enen vliegt de assistent van dat mens met een noodgang halverwege naar binnen toe: Identificatie, identificatie! Tegen m'n vrouw! Ik zeg: Niet doen, jij hebt d'r niks mee te maken. In haar eigen huis, ze wist niet eens wat er aan de hand was. Maar ze begon ook een beetje nerveus te worden en ze begon zowaar te janken. Ze zegt tegen die assistent: Waar zijn jullie nou mee bezig, laat die man van vierentachtig met z'n hondje. Niks mee te maken, identificatie!
Die vent komt weer naar buiten en ik zeg: zie je nou hoe gauw je 'n overtreding maakt, ik met me hondje en jij huisvredebreuk. Dacht ik dat ie me aan zou vliegen: Je liegt, je liegt! Inwendig was ik... m'n hart sloeg op hol. Maar ik ben 'n horecaman: het gaat hier d'r in en daar d'r uit, anders had ik nou niet meer geleefd.
Intus/sen blijft dat mens maar schrijven en schrijven, en die assistent zegt: Ik neem haar mee. Over m'n vrouw! Ik zeg: Hoe bedoel je? Zij gaat mee. Ik zeg: Nee, ze gaat niet mee want ze staat hier in d'r eigen recht. Niks mee te maken, ik neem 'r mee, ik zeg: je neemt niks mee.
O nee? Hij bellen... en vier man politie in no time! Probeer jij ze maar 'ns te bellen, maar nu... in no time! Overvalwagen op de brug met een compleet arrestatieteam... voor een hondje en een vrouw die in d'r pyjamaatje staat. M'n vrouw panisch, helemaal in een toestand, maar ze hebben 't toch doorgezet. Ik heb niet alleen voor dat hondje een bekeuring gekregen, maar ook voor m'n vrouw, voor die identiteitstoestand. In de zaak, op d'r eigen domein!
Ze hebben een stelletje gekken op ons afgestuurd als handhavers. De deur opengezet en een pakkie aangetrokken, maar waar ze voor gestúúrd zijn, daar durven ze niks aan te doen. Nou ja, d'r zitten best aardige bij, maar ook lui met een grote opdraaier op hun rug, en daar gaan ze, hoor.
Uiteindelijk is die politieversterking er stilletjes weer vandoor gegaan. En niet zeggen tegen die twee dommo's: willen jullie wel 'ns een beetje goed nadenken voordat jullie ons hier voor niks laat aanrukken. Je zag ze denken: we zijn hier door een stelletje oenen gealarmeerd, we hebben wel wat beters te doen. Maar niks geen sorry hoor, ze dropen stilletjes af.
Je mag't gerust weten, m'n vrouw is twee dagen van streek geweest en ik ben zo nerveus ervan geweest dat ik het op m'n borst heb gehad en naar het ziekenhuis moest. De boete voor die hond is negentig euro en die voor m'n vrouw honderd. Ik heb het klachtennummer gebeld en het verhaal daarna nog een paar keer verteld aan andere ambtenaren. De laatste keer is bijna drie weken terug. Verder niks meer gehoord.
Ik vind 't niet erg dat ik een bekeuring krijg, maar ze moeten opgeleid zijn. Wat zou 't niet lekker wezen als je een bekeuring kreeg door een vakman of door een vakvrouw. Net als in die Amerikaanse politieseries: Please sir, come out of the car. Dan zeg ik: je staat helemaal in je recht en het komt morgen in orde. Die bekeuring voor die hond hoef ik pas over een maand over te maken maar die heb ik al lang betaald, hoor!'