[ d'Oude Binnenstad, juli 2002 ]
Het regent pijpenstelen in de oude binnenstad. Dikke druppels kletteren op het pas vernieuwde plaveisel van de Warmoesstraat. Leerboys, oudere meisjes met weinig aan en ander ongeregeld volk hokt kleumend bijeen onder luifels en neon uithangborden. Maar wie is die onverstoorbare voorbijganger die daar met paraplu en schoudertas het regenbad trotseert?
Het is niemand anders dan uw bezorger (m/v) van d'Oude Binnenstad, wie geen plas te diep is en geen stormvlaag te hard om u te blijven informeren over al wat zich afspeelt in de buurt. Die bezorger, even voorstellen, dat ben ik. De meeste stukken in de krant zijn geschreven door de dames en heren van de redactie. Gestudeerde mensen die vaak met hun kop in de boeken zitten en daarin precies lezen hoe het moet met de buurt. Nu zijn ze na twaalf jaargangen op het idee gekomen om eens een bezorger aan het woord te laten.
Als bezorger heb je iets dat ieder ander mist: een persoonlijke verhouding met de deuren, naambordjes en brievenbussen in de buurt. Hoe die plekken eruitzien, zegt veel over de gebruikers en bewoners van de huizen en hun verhouding tot de buurt. Vooral de brievenbussen zijn interessant: dat is de plek waar de straat ophoudt en de privésfeer begint. Een goede en ruime brievenbus getuigt van een positieve grondhouding naar straat en buurt.
In het Wallengebied-Zuid, het gedeelte tussen Hoogstraat en BG-terrein, is alles dik in orde. Alle brievenbussen keurig schoon en groot genoeg. Deze brievenbussen zijn bedoeld om post te krijgen. Op de Zeedijk is tegenwoordig ook alles kits. Maar hier in de Niezel, in stukken van de Warmoesstraat en de Prins Hendrikkade, denk je: wat is het eigenlijk een gribusbuurt. Bellen doen het niet of bungelen verloren aan een draadje. Veel brievenbussen zijn dichtgeplakt of dichtgespijkerd. Er zijn ook hele kleine brievenbusjes, waar net een ansichtkaart uit 1920 doorheen kan, maar waarin een beetje belastingaanslag blijft steken. Dat is ook de bedoeling.
D'Oude Binnenstad kan er met enig vouwwerk nog net doorheen, maar je vraagt je wel eens af: gooi ik hier geen paarlen voor de zwijnen? Vooral in de Warmoesstraat maken hele stukken een unheimische, afgesloten indruk. De huizen hebben zich verschanst en de straat de straat gelaten. Doordat het zo hard regent zie ik dat het ook met de regenpijpen droevig gesteld is. Alleen al hier op de hoek Lange Niezel/Warmoesstraat zie ik er drie die het hebben begeven en waarvan de inhoud langs de pijp de straat op spuit.
Je moet er niet aan denken dat er brand uitbreekt in zo'n pand. Je weet niet of die panden kortsluiting hebben, of er ongedierte huist. Geen mens weet of ze bewoond zijn, en door wie. Haast overal ontbreken naambordjes. Waarom is er eigenlijk geen identificatieplicht voor huizen? Voor mensen, daar ben ik op tegen, maar een huis heeft toch geen privacy?
Het is gissen naar de bestemming van deze panden, een soort bedrijfsbestemming die onzichtbaar is. Maar een oplettend waarnemer kan heel wat zien. Kijk eens omhoog en je ziet dat er voor de ramen geen plantjes staan, maar oude lappen hangen of vieze plastic flappen. Kijk ook eens naar de achterkant. Aan de achterkant van de Achterburgwal zie je vaak een soort magazijnbestemming, maar het zijn steeds dezelfde stoffige schappen; er gaat niet veel in en uit. Hier wordt klaarblijkelijk andere business gedaan. Kijk ook eens naar beneden, en je ziet onderaan zo'n totaal verloederd en in zichzelf gekeerd pand een vervaagde inscriptie die memoreert dat een elfjarig jongetje de eerste steen lei voor het trotse nieuwe zakenpand van zijn vader.
Dat zie jje allemaal als bezorger. Maar zien de brandweer, bouw- en woningtoezicht en de belastingdienst het ook? Ooit hadden we hier in de buurt een Wallenmanager die beloofde straat voor straat uit te kammen op het wetsgetrouw gebruik van de panden. Dat was blijkbaar te moeilijk of te duur, want we horen er niks meer van. Maar pik dan in ieder geval de ergste panden eruit voor zo'n algemene controle! Benoem uw bezorger van d'Oude Binnenstad tot gemeentelijk brievenbuskijker. In de oudheid tuurden auguren naar de ingewanden van offerdieren of de keutels van de keizer om de toekomst te voorspellen. Net zo onthullen brievenbussen uw bezorger waarheden die voor gewone stervelingen verborgen blijven. Toon mij uw bus en ik zal zeggen wie u bent.